Ben iç dünyama dönüyorum. Orada hayal kırıklığına yer yok.
“Önce Kelime vardı,” diye başlıyor Yohanna’ya göre İncil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık… Kelimenin bittiği yerde başladı; Kelime söylenemeden önce başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, Kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu."
Eskiden güneşin doğuşu ile korkularım dağılırdı. Şimdi her sabah yeni korkularla uyanıyorum.
Reader Follow Recommendations
“Herkesin istediği gibi yaşadığı uzak bir ülkenin özlemini duyuyorum.”
Yalnızca derinden sevebilen insanlar derin acı duyabilirler, fakat bu insanların sevme ihtiyacı acıya tepki oluşturup dindirir. Bu yüzden insanın ruhu bedeninden daha uzun ömürlüdür. Acı hiçbir zaman öldürmez.
