Beril
@beryl
Tıp Fakültesi
13 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir boğulmaydı bu. Ağaçların tomurcuklandığı bu içeri kapanma günlerinde, beni de ilkbaharın sabırsızlığı sarmıştı. Bir halsizlik, göğsümde bir sıkışıklık, bütün vücudumda bir karıncalanma, basit, büyük ve başka bir mutluluğa karşı özlem... Özlem mi yoksa hatırlama mı? Hiç kuşkum yok, salgılarıyla sarılmış tırtıllar da, sırtlarında iki yara gibi kanatlarının açıldığını duyarken tomurcukların kabardığı bugünlerde aynı şehveti, aynı acıyı duyarlar.
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Okur Takip Önerileri
Şu anda okuyor
%58 (203/348)
Denize vardım; kıyıdan kıyıya aceleyle yürüyordum. Deniz kıyısında yalnız başına yürümek güçtür; her dalga ve gökteki her kuş bağırıp insana borcunu hatırlatır. Başkalarıyla yürürken güler, konuşur, tartışırsın; gürültü olur, dalgalarla kuşların ne dediğini duymazsın, belki de o zaman hiçbir şey söylemiyorlardır. Sizin bir söz kalabalığının içinden geçmekte olduğunuzu görüp susarlar.
Büyük konuşmacılar ve büyük ozanlar da aynı biçimde ve hep ilk kez görürler. Önlerinde her sabah yepyeni bir dünya bulurlar; bulurlar değil, onu yaratırlar.
İçimden böyle bağırıyor ve yazmaya başlıyordum. Bu artık yazma değil, canavarı derinliklerimden çıkaracak bir savaş, zalim bir kovalamaca; sarma ve söküp atmaydı. Sanat, gerçekte, bir büyü oyunudur. İçimizde pusuya yatmış karanlık güçler oturmaktadır; öldürmek, yıkmak, öç almak, saldırmak için her zalimce davranışımızda sanat tatlı flütüyle gelip bizi kurtarıyor.
mum, mumun eriyip elime damlaması; elimde donup elimi sıkıca kaplaması, ateşin minik figürlerle dansı, siyah kediler, lalenin henüz kapalı taç yaprakları, lalenin uzun, yemyeşil, zarif çanak yaprakları, sıradan herhangi bir nesnenin camdan, şeffaf versiyonu, okuduğum bir kitapta/izlediğim bir filmde veya dizide/dinlediğim şarkıda çok değerli,
Ay ışığında Zorba'ya bakıyordum. Korkusuzca ve safça kendini dünyaya nasıl uydurduğunu, vücudunun ve ruhunun nasıl birleştiğini, kadının, erkeğin, beynin, uykunun ve her şeyin kendi kendine, neşe ve uyum içinde, onun teniyle bütünleşip nasıl Zorba'yı oluşturduğunu görüyordum. İnsanla dünyanın bu derece dostça bağdaştığını asla görmemiştim.
Kendisini canlandırmak için acele etmiş olduğum o kelebekçik hiç durmadan önümde uçsa, bana yolu gösterse! Böylece zamanından önce ölmüş bir kelebeğin elinde olsa da, bir kardeşinin, bir insan ruhunun, acele etmeyip ağır bir tempoyla kanatlarını açacak zamanı bulmasına yardım etse...
"Hayat beladır, ölüm değil," dedi Zorba. "Sen, canlı insan ne demektir bilir misin? Kuşağını çıkarıp kavga aramak demektir."
Beril tekrar paylaştı.
"Demek buydu, sabırsızlıktı, bekleyişin içimde tutuşturduğu ateşin yayılmasıydı."
Sayfa 28Kitabı okudu
