Diğdem Abşin
@Betty_Blue
İzmir
580 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Doğruymuş gibi paketlesen de yalan yalandır. Sadece görüneni bilmek, hiçbir şey bilmemekten daha tehlikeli.
Sayfa 134Kitabı okuyor
Ortaya çıkan gerçeği kabul et. Doğru herkese acı çektirmekten başka bir işe yaramaz.
Sayfa 134Kitabı okuyor
…. gerçek ve doğru birbirinden farklıdır.
Sayfa 133Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Sen beni cümlelerden okudun. Hapishane kayıtlarında benim komünist olduğumu, hücre kayıtlarında ise benim hücre müdavimi olduğum gerçeğini okudun. Kimsecikler böylesine delice bir şeyi tahmin bile edemezdi fakat hücrede tünel kazdığım gerçeğini de ortaya çıkardın. Zira komünistler gerçekleştiremeyecekleri hayalleri kuran delilerdir.
Sayfa 98Kitabı okuyor
O zaman anladım savaş alanında ölen tüm askerlerin bir cümlelik hükümle öldürüldüğünü. İnsanları öldüren şey ne mermiler ne de bombalardı. Dünyayı cehenneme çevirip insanları öldürmeye bir satır yazı yetiyordu. Birkaç kelime, sayılar ve noktalama işaretleri ile erkek çocuklar asker olup savaş alanına giderek harbe katıldılar. Onlar kurşunlar ve süngülerle, kulak zarını patlatan sesler eşliğinde acı bile hissedemeden ölüp gittiler.
Sayfa 80Kitabı okuyor
Ceplerinde yoksulluk bilgisi denen küstah bir kurbağa gezdirmiyor olsalar, hayatın kendilerine verilmediğini bile bile, başkalarının zalim dünyasında, ayakkabılarının uçlarına basarak sürekli bir korkuyla var olmayı göze alabilirler miydi?
Sayfa 12Kitabı okudu
Yoksulluk ölüm kadar kesin ve keskin olan tek şeydir ve yoksullar, bu gerçeğin baskısına direnebilmek için, yoksul olmayanların asla öğrenemeyeceği sessiz işaretleri ve gizli dilleriyle yüzyıllardan beri durmamacasına mırıldanıyorlardır.
Sayfa 11Kitabı okudu
Martılara göre çöp bayırlarının yazılmış yazılacak bir tek şiiri vardı. Onu da çöp bayırlardaki kondularda yaşayan insanlar çok önceden yazmıştı. Upuzun değildi. Çok kısaydı. Çığlıklar, barışmalar, taşlamalar arasında söylenen bir dizeydi.
Sayfa 94Kitabı okudu
Almanlar devrim yapan bir halk değildi. Onlar sadece emir almayı bilmişti. Emir, onların vicdanını yatıştırıvermişti. En çok sevilen bahane buydu. Emre itaat eden kişi, sorumlu sayılmıyordu.
Sayfa 469Kitabı okudu
En büyük hayal kırıklığı, geri dönüşte; yabancılık, umursamazlık, saklı nefret ve ödleklik geri dönmüştü. Artık hiç kimse bir zamanlar barbarlar partisine üye olduğunu hatırlamıyordu…. Vaktiyle yapılan şeylerin sorumluluğunu hiç kimse üstlenmiyordu…. kimse bir isim hatırlamıyordu; yaptıklarını hatırlayan kimse de çıkmıyordu ortaya; pek çoğunun toplama kampının varlığından bile sözde haberi yoktu.
Sayfa 468Kitabı okudu
Umut insanı daha fazla hasta eder. Bu, beyin ölmüşken kalbin hala çarpması gibi bir şey.
Sayfa 429Kitabı okudu
Sağlıklı her kişi mutludur. Ama bunu bilmez, ta ki hasta olana kadar. Sonra yine unutur, ta ki mutsuz olana kadar. Kesin olarak ne zaman bilir? Ölürken.
Sayfa 384Kitabı okudu
O hala eski kafadaydı: ona göre bir katil hep kötü insanlardan çıkardı. Kendisine Almanya’daki olayların aydan inerek ülkenin ırzına geçen insanlardan değil de, iyi Almanlar tarafından, kendini gerçekten iyi sayan Almanlar tarafından işlendiğini hep anlatıp durdum…. en büyük sanayi firmalarının toplama kamplarıyla sözleşme imzaladıklarını, orada çok ucuza çalışan esirleri ölesiye çalıştırdıktan sonra onların krematoryuma sokularak yakılmaları için para ödediklerini de anlattım.
Sayfa 371Kitabı okudu
Grafenheim’a göre hiçbir hayvan intihar nedir bilmez, çünkü hiçbiri mutlak çaresizliğe düşmez de ondan. Ona göre, isteyerek ölmek insana bahşedilen en büyük hediyelerden biri; çünkü ruhun işkencesi sayılan Hristiyanların cehennemine son verebiliyor.
Sayfa 340Kitabı okudu
(Sanat eserleri, resimler) Onlar kurban… düşünün bir kere, bilinçli olsa kim bilir ne hissederlerdi! Satılık köleler gibi, kimlerin eline düşmüyorlar ki! Silah tüccarlarının, silah fabrikatörlerinin ve bomba satın alanların! Bu herifler kanlı parayla cennetteki barışı resmeden tablolar satın alıyor.
Sayfa 121Kitabı okudu