Buket Feza
@Bfeza
Bir hayalciden başka hiçbir şey olmayı denemedim.
Oyuncu
İstanbul
11 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
“Vasiyetimdir:
Dalgınlığınıza gelmek istiyorum
Ve kaybolmak o dalgınlıkta.”
Sayfa 21
“Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Kapının arkasında yokum demiştim
Ve divanın altında da.
Bulamazsınız ki artık beni,
hayatın ortasında.
Kaybolmak istemiştim bir zamanlar
Beni kimse bulamazdı
Tanrı’nın arkasına saklansam
O kocamandı, en kocamandı o.
Bir kız çocuğunun hayalleri kadar.”
"Güneşi özledim, sonra seni
Keşke gölgesine razı bir fesleğen olaydım."
Okur Takip Önerileri
Böylece bir kere daha boynunlayız sayılı yerlerinden
En uzun boynun bu senin dayanmaya ya da umudu
kesmemeye
Laleli'den dünyaya doğru giden bir tramvaydayız
Birden nasıl oluyor sen yüreğimi elliyorsun
Ama nasıl oluyor sen yüreğimi eller ellemez
Sevişmek bir kere daha yürürlüğe
Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var
Örneğin rakı içiyoruz, içimize bir karanfil düşüyor gibi
Bir ağaç işliyor tıkır tıkır yanımızda
Midemdi aklımdı şu kadarcık kalıyor.
Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk
Birleşiyoruz sessizce.
"Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım.."
‘Üç çeşit meslek varmış: mühendislik, doktorluk, bir de hukukçuluk. Ben ressam olmak istiyordum. Babam böyle bir meslek olmadığını söyledi.
Gerçeklere ulaşmak pek zor olduğundan, hayal kuralım.
"Ben sadece fazlasıyla ciddiye almıştım, küçükken babamın bana birini üzdüğümde söylediği o sözü. “Kendini karşındakinin yerine koy” ve ilk başlarda bunu o kadar çok yapmıştım ki, bir gün dönüş yolunu yani kendimi bulamadım.
Unutma ki zaman, gidecek yeri olmayanların evidir.
Yanlızlıkla beslenen biriydim. Yanlızlığımı alırsanız, ekmeğimi ve suyumu almış kadar olursunuz. Yanlız kalamadığım her gün gücümden bir şeyler alıp götürür. Bununla övünmüyorum ama önemliydi benim için. Odanın karanlığı güneşti bana.
Çiçekler ölüler için değildir. Ölülerin çiçeğe ihtiyacları yoktur.
Hayatında en çok sevdiğin insanın bir başkasıyla inleyerek sikişebileceği ihtimalini düşünerek o gece başını yastığa koymak, bu hayatta insana kendini en değersiz hissettirebilecek şeylerden birisi.
Gerçeklik ihtiyacını bile sanaldan gidermeye çalıştığımız bu dünyada bırakın ben koyveren olayım, kaybeden olayım.
Zaman geri dönmüyor, hayatım tükenip gidiyor.
"Küçükken dedem tanrının uyumamız için yeryüzü ile gökyüzü arasına bir battaniye serdiğini ve yıldızlarında o battaniye içinden gözüken ışıklar olduğunu söylerdi."
Yazmayı bırakıp dışarı çıktım. Bir paket hazırladım. Ona bir hediye: bir şiir kitabı, Sheila Chanda'nın bir CD'si, onunla beraber aldığımız tütsüler ve küçük bir dünya haritası. Haritaya küçük bir not yapıştırdım: "seç bir yer ve oraya gidelim."
Kendimizi özgür zannediyoruz oysaki sadece ipimizi biraz uzun bırakmışlar. Sınırlara gelince farkediliyor bu. Dışarı çıkmak isterken kendini cama vurup duran yarı delirmiş karasinekler gibiyken. Sadece geceleri, yapayalnız ve yalınayakken anlaşılabilecek şeyler var.
Kadınlar ve gece ne hızlı değişiyor. Üstelik içilen tüm biraların tadı ve sarhoşluk bile aynıyken. Bir gün o da biriyle evlenecekti ve ben yine yazı yazacaktım. Mevsimlerin ve günlerin önemi yoktu. Bana hikayeleri ve şişeleri sayın diye haykırmak istedim.
Bir yerlerde sofra kuruluyordu ama ben çok uzaktım.
Neyi neden yaptığını bilmiyor, sonra da ölüp gidiyorsun.
-"pişman mısın?"
-"nerden aklıma geldi bilmiyorum ama, "Edith Piaf'ın çok güzel bir şarkısı vardır hakim bey," dedim, "yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim."
Şimdi, on beş sene sonra düşünüyorum, o gün, hakime söylediğim o sizden de pişman değilim, bedeli ne olursa olsun, ben hep doğru bildiğimi yaptım.
"Öldür kendini diyorum. Öldür kendini. Öldür kendini.
Kızın biri arayıp "ölmek insanın canını çok yakar mı?" diye soruyor. Bak tatlım diyorum, evet yakar ama yaşamaya devam etmek çok daha acıdır."
"Dünyayı parçalara böldük ama parçaları ne yapacağımızı bilemiyoruz."
