Adını ilk hikâyesinden alan bu öykü kitabında toplam 19 öykü bulunuyor. Her bir öykü bir roman olabilecek derinlikte. Hiçbirimize uzak değil bu öyküler. Belki bir akrabamız, belki uzaktan bir tanıdığımız, belki de biziz öykülerde yaşayan karakterler. Kendimizden bir şeyler bulabileceğimiz, yer yer gülüp, yer yer hüzünleneceğimiz hikâyeler. Şermin Yaşar’dan okuduğum bu üçüncü öykü kitabı da yanıltmadı beni, aktı gitti okurken, güldürdü, hüzünlendirdi. Tüm öyküleri sevdim. Son öyküsü vefat eden eşine bir iç döküştü Şermin Yaşar’ın. Kendisini sosyal medyadan çok eskiden beri takip ettiğim ve yaşadığı bu durumu bildiğim için hüznünü, acısını görebildim. Hep yazsın, hep okuyalım.
Bu zamanla geçer dediğiniz zaman, takribi ne zaman ey insanlar? s.165
Morg neden tek heceli bir kelime, o gün anladım. İki heceli olsa çıkmaz insanın ağzından. Bir kerede söylüyorsun, boğazına takılıyor, sonunu duymuyorsun.