Arzu
@Birazfelsefi
İstanbul
İzmir, 6 May
1237 reader point
Joined on June 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Tatilde elimdeki son kitabı da okudum ve etrafıma boş gözlerle bakıyorum; şimdi napacağım 🤦♀️ Yarın Karşıyaka sahaflarını gezme planımın hevesiyle bir nebze olsun idare ediyorum ama çok zor a dostlar çok zor 😔 
şaziye.. gelsene 😃
"Çürümenin Kitabı" ile intihar, etkili bir yol mudur?
Buradan kitaplar ya da yazarlar hakkında yönlendirme yapma hakkını kendimde görmediğimden, hep sustum hep içime attım ama artık yeter! 😃 Kurban olayım, Cioran'a "Çürümenin Kitabı" ile başlamayın, hem siz çürüyorsunuz okurken, hem ben çürüyorum Cioran'a bu kitapla başladığınızı gördüğümde 🥴 "Umutsuzluğun Doruklarında" ne canım kitaptır ne lirik bir dili vardır onun, böyle usul usul girersiniz Cioran'a, acıtmaz ama incitir zira sadedir ama vurur tam onikiden🤯 Diyeceklerim bu kadar efendiler, daha geniş yazmak isterdim ama şimdi sen de kimsin, Cioran'ın Türkiye elçisi misin, kendine gel kadın! nidalarından azıcık kaçıyorum 😃 sevgiler ve Cioran'a düşen herkese bir miktar sabır diliyorum 🥰
Reader Follow Recommendations
Alexis, uyumak istiyorum!
Bazı kitaplardan sonra uyuyamıyorum, okurken ne hissettiysem dipdiri, üzerimden atamıyorum, devam edemiyorum. Bir cümle yer ediyor sinir uçlarımda, dönüp duruyor devamlı, susturamıyorum. Her şey öyle içimde, her şeyden öyle dışarıdayım. Uzaktayım.
"... ağabeylerimden gelen bir mektupta annemin öldüğünü öğrendim, hem de bir ay önce. Çok üzüldüm, özellikle de daha erken haberim olmadığına; sanki benden birkaç haftalık acı çalmışlardı. Yalnızdım."
Sanki benden birkaç haftalık acı çalmışlardı... Ve evet, yalnızdım.
Bu satırları korkum o ki hızlıca geçmiş, üzerinde durmamak için özen bile göstermiştim. Fakat, herkes sussa da bizi izleyen cümleler var. İnanırım...
Bu gece - ya da sabah daha doğru bir ifade-uykusuzluklarının; uzaklıklarla, boşluklarla, hep aynı koordinatlardaki devinimle, stabil debdebelerle merhabası var. Birkaç yüz kilometrenin ötesinde, - fizikötesi belki de- aranıp ulaşılamayan ne varsa hepsine not düşüyorum: saat 05:34, hepsi ayrı ayrı, yerli yerinde. Fakat, her hikayede bir yersiz-yurtsuz var, değil aramak bir yeri, uzun oluyor adres sormayalı kimselere..
"İçimde canlılığını yitirmiş bir şey var. Asla baş edemedim. Çözmek için hep geciktim."
Un Coeur en Hiver / 1992