Bir kutlu çocuk varmış, doğduğunda anası ırmağa daldirmış üç boy; kutlu bir çocuk olmuş hiçbir yerinden yara almayan. Ne ki anası parmağının ucuyla tutmuşmuş topuğunun ucunu. Topuğunun ucuna ırmağın suyu değmemiş. Bir tek o parmak ucu kadar küçücük yer yara alırmış. Bu gizini kimse bilmezmiş çocuğun. Bu yüzden ölmez sanırlarmış onu. Bir gün bir tek can yoldaşına söylemiş. Göstermiş topuğunu ve canyoldaşı çekmiş vurmuş onu topuğundan.