Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur. Kulun çocuğu öldüğünde Yüce Allah meleklere: "Kulumun çocuğunu mu öldürdünüz?" der. Melekler: "Evet" derler. Yüce Allah: "Onun gönlünün meyvesini mi aldınız?" der. Melekler: "Evet" derler. Yuce Allah: "Peki kulum ne dedi?" diye sorar. Melekler: "Sana hamd etti ve انا لله وإنا إليه راجعون dedi" derler. Yüce Allah: "Öyleyse kuluma cennette bir ev yapın ve ona 'Beytu'l-hamd" ismini verin" der.
Tirmizi, Cenâu, 36.
İşte şu sırdandır ki, mahiyeti nur ve hüviyeti nuraniye olan Hazret-i Peygamber Aleyhissalâtü Vesselâm, dünyada bütün ümmetinin salavatlarını birden işitir ve kıyamette bütün asfiya ile bir anda görüşür. Birbirine mâni olmaz.
Eyvah! Aldandık. Şu hayat-ı dünyeviyeyi sabit zannettik. O zan sebebiyle bütün bütün zayi ettik. Evet, şu güzeran-ı hayat bir uykudur, bir rüya gibi geçti. Şu temelsiz ömür dahi bir rüzgâr gibi uçar gider.
Sözler