Oysa fizik dersine ilk girdiğim gün ölümden beterdi.
Bay Manzi adında esmer, kısa boylu, peltek ve tiz sesli bir adam, üzerinde dar, lacivert bir takım ve elinde ufak tahta bir topla sınıfın önüne dikilmişti. Topu yüksek eğimli, yivli bir yüzeyin tepesinden aşağıya doğru bıraktı. Sonra ivme için a, zaman için t harflerini kullanacağını söyledi ve bir anda tahtanın her tarafını harfler, sayılar ve eşit işaretleriyle dolduruverdi. Kafamın durduğunu hissettim.
"Ne kadar mükemmel bir kız olduğunu düşün. Bugün ne kadar uzun bir yol kat ettiğini düşün. Saatin kaç olduğunu düşün. Herhangi bir şeyi düşün, ama ağlama!"