«Balık haykırır: Gözümü kör etme Rabbim, ağa düşmeyeyim! Balıkçı yakarır: Gözünü kör et de balıkların, ağıma düşsünler Rabbim! Tanrı hangisinin sesine kulak versin? Kimi zaman balığınkine, kimi zaman balıkçınınkine, dünya böylece yuvarlanır gider!»
İyileşme umudu yok mu bunun?» diye sormuştu zavallı anne.
«Tanrı’dan geldiğine göre, yok.»
«Peki Tanrı niye böyle işkence çektiriyor ona?»
İhtiyar içini çekerek susmuştu.
«Niye işkence çektiriyor?» diye sormuştu bir kez daha.
«Seviyor da ondan, Tanrı'nın yasası böyle.
Yarın! Yarın! Yarın! Nice yıllar yarınınla hapsettin bizi ey İbrahim’in Tanrı’sı. Peki, ama bu yarın dediğin ne zamandır? Ne de olsa insanız biz, dayanma gücümüz bu kadar!