İnsanın ferdiyetini dikkate almayan, insanı bu gerçeklere rağmen sırf toplum üyesi görmek isteyen her sistem yanlış tasavvurlardan hareket etmektedir. İnsana arı ve karınca misalini göstermek manasızdır. Bir arı düşünebilseydi ve içgüdünün hakimiyeti altında olmasaydı çalışmaktan kaçınır ve arkadaşlarının biriktirdiği balı yemek isterdi. Bir termit, topluluğunun yaşamasını temin etmek üzere kendini gönüllü olarak feda etmezdi. Eğer seçme imkanı olsa herhalde yaşamayı ölmeye tercih ederdi. İnsana gelince çoğu hallerde toplumun menfaati için konuşur, propaganda yapar; gerçekte ise kendi şahsi menfaati için uğraşır. Sosyalist sistemlerin birçok güçlükleri bu probleme dayanıyor.