"Her kim beni, benim kendisini gördüğüm gibi görürse, bu takdirde o, benim gibi olur." Bu sözcü söz söyler, anlaşılmasına dikkat eder. Şaşırtmaca yapmaz. Sözünün başlangıcı ne ise sonu da odur.
Tanrı vardır, demenin; O'nu isbata çalışmanın Tanrı varlığına ne faydası var? Sen kendini var etmeye bak ki, melekler bütün gece seni övsünler. (Senin için) Tanrı varlığını gerçekledi desinler.
Ben, sevgilim; sevgilim de ben olmuşuz
ikimiz bir beden içine girmiş iki ruh olmuşuz.
Okur Takip Önerileri
"Nuh'a mı uyacaksın, yoksa Mustafa'ya mı?" dedim. Çünkü Nuh Peygamber, "Yârabbi, yeryüzünde kâfirlerden tek kişi bırakma!" (Nuh sûresi, 26) diye yalvardı. Hazreti Mustafa (s.a.) ise, "Allah'ım ümmetimi doğru yola yönelt! Çünkü onlar bilmezler," buyurdu.
Şeyh diyordu ki: "Müslümanlık gerektir Müslümanlık!" Halbuki kendisinin hiç de Müslümanlıktan haberi yoktu. Müslümanlığın dış yüzünü bile bilmiyordu.
Dürüstlük bir şehirdir, ben de o şehrin sultanyım,
Onda kendim yaşayayım, kendim öleyim, kendim korunayım.
Sadakanın en makbulü başkaları görmeden verilendir. En az sadaka da, başkalarının görebileceği şekilde verilmiş olandır.
Eğer bir kimse mihrapta namaza durmuş, fakat kafası dünya işleri ile mesgul ise, meyhanede zina eden adamın yaptığı iş onun işinden farksızdır.
Gam çekme, tasalanma, umutsuzluğa düşme! Karalığın uzamasından, uzun gecelerden sonra aydınlık günler başlar.
"Maksat hasıl olduktan sonra artık ona ermek için sebep aramak yersizdir."
Şüphe yok ki içteki pisliği temizlemek gerektir. İç âlemimizdeki pisliğin bir zerresi bile diştaki pislikten üz bin kat daha berbat ve fenadır. İçteki o pisliği hangi su temizler? Ancak bir kaç damla gözyaşı, ama her gözyaşı da değil. Belki bir şey görebilen gerçek bir gözün akıttığı saf ve temiz gözyaşı temizler.
Mal, bir çok kimsenin kıblesidir. Dünyaya tapanlara göre bir pul, tatlı canlarından daha değerlidir. Sanırsın onların canı yoktur. Eger canları olsaydı nazarlarında mal canlarından
daha değerli olmazdı. Tanrı'ya ant içerim ki, dünyaya tapanların katında bir pul, kıble'dir
Az çoğu gösterir, yani söz az, mâna çok olmalı. Diyelim ki oraya bir çuval şeker koymuşlar, ondan azıcık bir örnek getirmişler; işte bu azıcık örnek o bir çuval şekerin delilidir. Onu anlatmaya yeter. Kişinin de biraz doğruluk göstermesi, onun doğru olduğuna delildir. Yine biraz eğrilik ve ikiyüzlülük de sahibinin eğriliğini gösterir.
"Ben doğruluğa başladıktan sonra beni dışarı attılar. Eğer tam doğruluk gösterecek olsaydım beni bir hamlede bütün şehirlerden sürer, kapı dışarı ederlerdi."
Şüphe yok ki, kiminle düşer kalkarsan onun huyunu kaparsın; hangi tarafa baksan sana olgunluk telkin eder. Yeşilliğe, güle baksan sana incelik duygusu gelir; çünkü yoldaşların seni kendi âlemlerine çekerler.