Her türlü ayrımcılığı yapan insanlar, konferansta bu güzel sözleri alkışlamakta sakınca görmüyorlardı. Biraz sonra olağan hayatlarına geri döndüklerinde , gene " insana, insan olarak bakmayacaklar ", her türlü ayrımcılık ve nefreti körükleyeceklerdi. Neden böyle davrandıklarını açıklamak için sık sık "Ama "diyeceklerdi. "Doğru ama" diye söze başlayıp, lafta savundukları bütün davranışlarına mazeret yaratacaklardı.