Burcu TEKTAŞ
@Burcuutektass
Yazar
Üniversite Mezunu
172 reader point
Joined on February 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Benim manzaram sen olduğun sürece dışarıda neyin olduğu çok da önemli değil benim için.
Sayfa 176 - OlimpiosKitabı okudu
Kaç yıl geçtikten sonra birbirinizi tanıdığınıza emin olacaksınız ki? Daha kaç yıl gerek bir insana bakıp da, işte bu benim kaderim diyebilmek için? Yıllarca flört edip ve sonra evlenip, bir yıl geçmeden boşananların sayısını biliyor musunuz siz? Tamam, bende biraz daha zamanınız olduğuna inanıyorum ama sizin durum gerçekten çok farklı. Hani yazılsa roman, çekilse film olacak türden.
Sayfa 146 - OlimpiosKitabı okudu
Ben varsam ölüm yok, ölüm varsa ben yokum.
Sayfa 145 - OlimpiosKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Çünkü korku, şu dünyadaki en etkili silahtır. Bir insanın yüreğine korku salabilmişsen eğer, o insanın bütün haraketlerini istediğin gibi yönetebilirsin. Üstelik ne silaha gerek kalır, ne de gürültüye.
Sayfa 143 - OlimpiosKitabı okudu
Bir insan diyorum, bir çok insanın hayatını aynı anda nasıl da zehir edebiliyor. Kendi içinde huzuru olmayanlar, çevresine bu huzursuzluğunu hiç utanmadan bulaştırıyor gerçekten anlamıyorum. Ve bundan neden zevk alıyor?
Sayfa 143 - OlimpiosKitabı okudu
‘Saçlarında dolaşan parmaklarımı hissedebiliyorsan gerçekten varım. Buradayım ve yanındayım.’
Sayfa 141 - OlimpiosKitabı okudu
Bir insan bir insana gerçekten bu kadar iyi gelebilir mi? İşte bunu anlamaya çalışıyorum. Ne tuhaf ki, yakınım bana uzak, uzağımdakiler ise bana yakın oldu.
Sayfa 141 - OlimpiosKitabı okudu
Demek ki doğruymuş. Kul plan yaparken kader gerçekten de gülüyormuş. Sanırım bana kahkahalarla güldü.
Sayfa 140 - OlimpiosKitabı okudu
Ben de, sen de bir şeylerin bedelini ödüyoruz. Ama ben kendi tercihlerimin bedelini ödemedim şimdiye kadar. Hayat önüme ne koymuşsa isyan etmeden kabul ettim. Yeri geldi tükendim. Yeri geldi sıfırdan tekrar başladım. Adına imtihan dedim ve isyan etmedim. Kalp kırmadım. Yaşadıklarım için kimseyi incitmedim.
Sayfa 130 - OlimpiosKitabı okudu
Hz. Mevlana’nın şu sözlerini kazıdı yüreğime;
‘Üzülme! Dert etme can! Görebiliyorsan, dokunabiliyorsan, nefes alabiliyorsan, yürüyebiliyorsan, ne mutlu sana. Elinde olmayanları söyleme bana. Elinde olanlardan bahset can. Üzülme! Geceler hep kimsesiz mi geçecek? Yitirdiğin her ne ise, bir bakarsın yağmurlu bir gecede veya bir bahar sabahında karşına çıkmış. Bil ki, güzelliklerde var bu hayatta. Gelgitlerin olmadığı bir hayat düşünebilir misin? Hüzün olgunlaştırır, kaybetmek ise sabrı öğretir.’
Sayfa 109 - OlimpiosKitabı okudu
Kaç kez kaçıp gitmek istedim köyüme ve kaç kez uçurumun kenarından döndüm bilmezsin. O zamanlarda kolay değildi ‘Ben gidiyorum ne halin varsa gör’ diyerek evden çıkıp gitmek.
Sayfa 109 - OlimpiosKitabı okudu
Ben de hayatın çok zorlu dönemeçlerinden geçtim. Zamanında beni de çok hırpaladı hayat.
Sayfa 109 - OlimpiosKitabı okudu
Nietzsche’nin şu sözlerinde;
‘Öyle bir hayat yaşadım ki, cenneti de gördüm cehennemi de...
Öyle bir aşk yaşadım ki, tutkuyu da gördüm pes etmeyi de...
Bazıları seyrederken hayatı en önden, kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişlerdi ki bana, okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde. Hem kızdım hem güldüm halime.
Sonra dedim ki ‘’Söz ver kendine.’’ Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin.
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin. Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin. Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.
Öyle çok değerliymiş ki zaman, hep acele etmem bundan...
Anladım...
Sayfa 105 - OlimpiosKitabı okudu
Sen üzerime üzerime gelerek ne kadar sabrımı ve inancımı sınasan da, bende her zaman yüzüne gülümseyerek diyeceğim ki sana, ‘Sonuçta sen de benim gibi fanisin be dünya’ Sen ne yaparsan yap, dudaklarımdan duyamayacaksın ne isyan, ne de bir küfür. Tüm çektiklerime rağmen sende göreceksin ki, dilimde hep şükür, hep şükür.
Sayfa 103 - OlimpiosKitabı okudu
Önceden zayıftım. Ama artık güçleniyorum anne. Haksızlık karşısında susmamasını, yeri geldiğinde konuşmasını ve kendi ayaklarımın üzerinde durmasını da öğreniyorum. Çok şey zor olsa da hayatımızda, bir umutla ve bir inatla bana acı verenlerim karşısına geçip, sizden korkmuyorum demesini öğrendiğim gibi.
Sayfa 99 - OlimpiosKitabı okudu