Bir an yüreğimin sıkışmadığını söyleyemem.Ama başka türlü bir yanıt vermem sözkonusu olamazdı. Yol kimi zaman masallarla bezenir, tıpkı uykunun düşlerle bezendiği gibi; ama menzile ulaşıldığında gözleri açmak
gerekir.
Önce sessizce dinledi beni. Anlattıklarımdan hiçbiri onu şaşırtmıyor gibiydi ve her tümcem biraz daha
düşüncelere daldırıyor, biraz daha eziyordu sanki.
Yeniden, yeniden tatmak istiyorum bu henüz tam biçimlenmemiş hazzı. Onu hep bu kadar lekesiz bırakmak
istediğimden değil. Ama bu birkaç anlama çekilebilir komşuluktan, bu genişleyen suçortaklığmdan, bu tatlı
acılarla örülü arzudan, kısacası üstünde birlikte yürüdüğümüz yoldan bıkmadım henüz; gizlice sevinçliyim ve
her seferinde. Tanrı′nın bizi birbirimize ittiğini düşünüyorum. Bu oyunu çok seviyorum ve tepelerin ötesine
geçmek istediğimden emin değilim.
Tehlikeli bir oyun bu biliyorum. Her an ateş bacayı sarabilir. Ama o gece, nasıl da uzaktı dünyanın sonu!