Toplum kuralları ve çevremizde tahkim ettiğimiz maddi dünya ,bizi yabancılaşmadan koruyan gardiyanlardı adeta (sosyal hayatın gereklilikleri ve normları bize düzen kazandırıp çalışma ve hayatta kalma azmi kazandırıyor “ki biz buna hayatta kalma savaşı yani haz alma durumu da diyebiliriz kanımca “
Yolumuzu şaşırdıkça alışkanlık denen ılık kaplıca sularının içine gömülüp rahatlıyorduk .sonunda Bize yol gösteren şey ; evde her zaman oturduğumuz koltuğun aşina yumuşaklığı ve başımızın yastıkta bıraktığı iz oluyordu
Kendi egemenlik alanını belirlemek için ağaçların altına sidik fışkırtıp sonra kendini bu sidiğin sınırları içinde güvende hisseden köpeklere benziyordu insanlar da ; aşina kokular ve aşina eşya arasında bi mutluluk formülü (eski pantuflarıma ayaklarımı
sokar gibi diye açıklamıştı Dostoyevski )
Hayatın monoton ve sıkıcı gelen tarafı aslında en eğlenceli ve güzel tarafı desem abartmış olmam
Sevgiliyle bi çay sohbeti ,aile meclisinde bi konu hakkında fikir alış verişi ya da işe yetişme telaşı ve tabi akşam etme telaşı
bekleyin hayat elbet size gülecek (aslında her zaman ve şartta gülüyor ve ne olursa olsun hayat hep yaşamaya değer )
Hele birde sevdiğine kavuşma ümidi insanın tat alma duyusunu kat be kat arttırıyor
Önemli olan hayata güldüğü taraftan bakabilmek
Tabiki evvela güldüğü tarafı görebilmek hissedebilmek en önemlisi
Hayat dediğimiz her harekette tat almaksa her sözde tekrar umutlanmaksa her gülüşte kaybolmaksa her aklına geldiğinde bütün dertleri unutmaksa
Minnettarım ters lalem sana ...
"İlk defa İnsanlığın var olma sebeplerini anladığını hissetti. İnsanların düşman bile olsalar birbirlerine muhtaçlardı ve birisi tarafından sevildiğini hissetmek dünyayı daha da güzel kılıyordu."
Şimdiye kadar hiç kafa yormadığı, hayatın bazı gerçekleri olduğunu ilk defa hissediyordu; etrafında onu saran ve her an parmakları arasında tutup oynadığı, ancak her birinin kendilerince birer değeri ve kendine özgü ağırlıkları olan bir sürü şey vardı.
Aslında hayatın kafa yormadığım ve ağır gelen tarafı eğlenceli olan tarafı imiş ve aynı zamanda korkup kaçtığım tarafı da aynı şekilde eğlenceli ve tatlı tarafı imiş
Artık hayat dediğimiz eğlenceden başka bi şey değil benim için