"Məlumatlara çıxışım çox məhduddur.Amma ən azından mənə yoldaşlıq edən kitablarım var yanımda.Bu kitablardan birini tərcümə edirəm - Səhər Delicaninin yazdığı "Cakaranda ağacının uşaqları" romanını.Bu,İranda həbsdə yatan üç qadın,onları dəstəkləyən və onların dəstəklədiyi,başqa sözlə desək,hekayələri bir-biri ilə əlaqəli olan insanlar barədə tarix və yaddaş romanıdır.Ola bilər mən də nə vaxtsa bir kamerada yaşadığım beş yoldaşımın hekayələrini,həmçinin onların həbsinin bu ölkə və onun gələcəyi haqqında bizə nə dediklərini yazaram".
Belə bir atalar sözü var:axmaqlar xoşbəxt olar:bilirsinizmi,axmaqlarla yaşamaqdan,bəli-bəli deyib onlarla razılaşmaqdan xoş bir şey yoxdur:bu əlverişlidir! Siz baxmayın ki,mən kübar cəmiyyətin adət-ənənələrinin qədrini bilirəm,axı mən görürəm ki,boş,mənasız bir cəmiyyətdəələ mənim yerim istidir,mən də bu cəmiyyətlə bəli-bəli deyə razılaşıram,göstərirəm ki,onun dalında dağ kimi durmuşam,amma lazım olanda hamıdan əvvəl onu buraxıb gedəcəyəm.
Çiçekleri, çocukları ve bir de annelerini çok seven bir adam görürseniz, iki elinizle yapışın yakasına, sakın bırakmayın. Çünkü onlardan bir kadına zarar gelmez.