Evet. En hüzünlü kitaplardan bile daha hüzünlü hayatlar vardır.
İkinci Dünya Savaşı sırasında ikiz çocukların hikayesi. Kendinizi en hüzünlü kitaplardan daha hüzünlü bir hayatın olabileceğinin kanıtıdır elinizde ki kitap. Belkide hazır değilsinizdir. Neyse şu kitabı alıp okuyayım diyebileceğiniz bir kitap değil. Tamam yanı başımızda savaş var ne var yani az çok yaşananları biliyoruz demeyin. Öyle haberlerde gördükleriniz vah vah deyip etkisinden iki dakikada çıkabilirsiniz buda sizin suçunuz değil. Artık o kadar normalleştiki savaşlara alıştık hele birde bize dokunmuyorsa çokta rahatız. Yine akşam nerde ne yesek, nerde gezsek, nerde ne izlesek diye tatlı dertlere gömülürüz. Neyse intihar ettirmeyim sizi şimdi.
Bir anne ikiz çocuklarını savaştan korumak için anneannelerinin yanına bırakıyor ama anneanneleride umutsuz vaka. Çocuklar olumsuz bir ortamda kendi çabaları ile sevgi nedir bilmezden hayat şartlarına uygun duruma getirmeye çalışıyorlar kendilerini.
Tam konu bu dediğiniz anda kitap ilerledikçe okuduğumuz kişilerin, hatta ikiz kardeşin varlığından bile kuşku duymaya başlıyorsunuz.
Sağlam bir vakit ayırarak okumakta fayda var. Okunmalı diyorum.
-Ama az önce ne dediniz: acılar diniyor, anılar köreliyor.
+Diniyor, köreliyor dedim evet ama kayboluyor demedim.
Serpil arkadaşımın oku demesiyle kitap hakkındaki yorumlara baktım. Yüz yorum yapılmışsa bunların doksan tanesi olumlu yönde olunca merakıma yenik düştüm. Zaten niye okumam
