Onlar için “imkân” denen şeyin hududu yoktu. Her şeyin mümkün olduğu bir âlemleri vardı.
Ve insan en çok göğe vurgun..
Sonra zifiriye..
Şiire..
Ve hep Allah’a.
Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir.
Reader Follow Recommendations
Herkes kendisini hangi bedende iyi hissediyorsa,
kiminle, nasıl mutluysa öyle devam etsin.Neydi;
“Herkesin hayatına kimse karışamaz” mıydı ?
Hah, işte tam da o !
Ah, Milena Ah! Üstümdeki paltoyu dahi taşımaya üşenirken ben, bu dünyanın yükünü sırtımda nasıl taşıyayım?..
“ sıkıntımda benimle birlikte ihtiyarlıyor” diyordu. “Eskiden oldukça canlı ve neşeli bir sıkıntıydı; şimdi, benim gibi aksi, çekilmez ve hiçbir şeyi beğenmez oldu.“
Sayfa 186Kitabı okudu
