Sempati duyamıyor olmak her zaman için nahoş bir durumdur. Sempati yoluyla hissedeceğimiz acının hazzını yaşayamadığımızı, karşımızdakinin rahatsızlığını paylaşamadığımızı görmek bizi incitir. Yaşadığı talihsizliğe feryat figan eden birini gördüğümüzde acısını kendi acımız gibi benimsedikten sonra durumun aynı şiddetli etkiyi bizim üzerimizde yaratmadığını görünce karşımızdakinin ıstırabı bizi afallatır zira aynı şeyleri bir türlü hissedemeyiz ve kişinin bu tavrını ödleklik ve acizlik olarak algılarız.
Ölen kişi herkes tarafından unutulma tehlikesi ile karşı karşıyadır ve onun sayesinde duygudaşlığımızın değeri iki katına çıkmış olur. Ölünün anısını beyhude bir gayretle onurlandırmaya çalışarak aslında kendi ıstırabımız için çabalamaktayızdır ve bunun için ölenin hüzünlü anısını yapay bir uğraşla yaşatmaya çabalarız.
Yitik bedenlerden her birinin yitirdiğini amaçsızca aradığı konut. Arayışı olanaksız kılacak kadar geniş yeterince. Kaçışı olanaksız kılacak kadar dar yeterince.
Reader Follow Recommendations
Ancak ölüm kaşınır. Hem de her zaman; her zaman bizimle birliktedir, bazı iç kapıları tırmalar, bilinç zarının hemen altında zorlukla duyulacak şekilde hafifçe uğuldar.
Biri ateşiyle ışıtır seni,
Öbürü yas tutar sende, Doğa!
Birine derken : Ölüler Evi!
Öbürüne : Hayat ve tantana!
Dildar tekrar paylaştı.
Ne mutlu o mü’mine ki, kendi ayıplarını görmekten, başkalarının kusurlarını araştırmaya vakit bulamaz.
Sayfa 128Kitabı okudu
Kendi ölümümden daha dehşetli bir ölüm.
O insan ki yüzünde bıkkınlıkla sebat mücadele eder.