Yaşamanın, harekete geçmenin, bir şey yapmanın pek sana göre olmadığını hissediyorsun; sadece sürüp gitmek istiyorsun, sadece bekleyişi ve unutuşu istiyorsun.
Kendini dayanıklı hissetmiyorsun artık: Sana bugüne kadar güç veren, yüreğini ısıtan şey, varoluş duygun, neredeyse önemli olduğun duygusu, dünyaya bağlanma, dünyada kalma duygusu eksikliğini hissettirmeye başlıyor.
Bir keresinde "İnsanların çoğu aşk nedir bilmez, âşık taklidi yaparlar" demişti Okan Yunus "kalbinde zerre kadar sevgi bulunmadığı halde aşk naraları atan narsistlerle dolu ortalık."