Benim. Senin.
Yavrucuklar daha küçük yaşta “bu köpek benim, güneşteki şu yer benim.” Diyorlardı. İşte yeryüzündeki gaspın nasıl başladığının en canlı örneği.
Okur Takip Önerileri
Hayat denen komedi ne kadar güzel geçerse geçsin, son perde daima kanlı biter; baş üzerine bir avuç toprak atılır. İnsanın son nasibi işte budur.
İnsan o kadar mutsuzdur ki, sırf yaradılışı gereği ortada hiçbir sebep yokken bile can sıkıntısı içindedir; insan ruhu öyle boştur ki, bin türlü üzüntü içindeyken, bir ıskatayla bir bilardo topuna vurmak gibi en ufak bir şey bile onu avutmaya yeter.
Başımıza gelen bütün mutsuzlukların sebebini bulduktan sonra, problemi daha yakından inceleyerek zevk ve sefaya düşkünlüğümüzün asıl nedenini aramak istedim. Sonunda anladım ki onun esası da zayıf ve ölümlü halimizin tabiat vergisi zavallılığında ve hiçbir şeyin bizi avutamamasındadır.
Aşk belki böyle bir şeydir diye düşündüm. Birini mümkün kılmak.
Gün hiçbir zaman bir irade eylemi olarak başlamaz; tereddüte yer bırakmayan bir kesinlikle doğar. Sabah yürümek,doğal başlangıçların gücünü anlamaktır. Sağlık kendini sabah yürüyüşlerinde belli eder.
Sayfa 92Kitabı okudu
Toby onu rahatsız eden bir sineğe onu pencereden dışarıya yollarken şöyle der: “Defol burdan pis hayvan, dünya ikimiz için yeterince büyük” bu cümle herkesin düsturu olmalıdır. Birbirimizi rahatsız etmeyelim dünyada herkese yer var.
Sayfa 45Kitabı okudu
Karar verdikleri şeyleri uygulamaya koymayı erteleyenlerin arkalarında başkalarının imreneceği bir şey bırakmaları zordur.
Sayfa 64Kitabı okudu