Ölüm, intihar, intihar... Bu adamın intihar edeceği ne kadar belliymiş ve kimse sessiz çığlıklarını duymamış sanki. Her hikayesinde intihar olması tesadüf değil elbette ve o kadar kanıksamış şekilde anlatıyor ki bunu. İnsan intihar fikrine doğal bir şeymiş gibi bakmaya başlıyor. Lakin bana bu kitabın hissettirdiği bir diğer şey de; her hikayesinin bir radyo tiyatrosu tadında oluşu. Uyarlansa severek dinlerdim radyo tiyatrosuna aşık bir insan olarak. Kısacası kitabı sevdim ve bu kadar iç karartıcı konular işlemesine rağmen de içim kararmadı. Sanki her hikayenin kahramanı doğal olan, zaten olması gereken şekilde davranıyor gibiydi.
