Dönüp ardına bakmayacak acıların neferiyim, zihnimi bir örümcek ağı gibi sarmış duyguların ve bedenime kenetlenmiş çıngıraklı bir zincirin esiri olarak dünyaya gelmiş gibiyim. Kör kütük duyguların sarhoş kölesi!
Gözlerimin perdeleri sıkışmış raflarına, dokunacak olsam yaşarıyor ve yaşlanıyor. Başka bir yandan bakılırsa nasır tutmuş. Dokunmayın bana! Çoklu ve boklu dertlerin çilesiyim. Küfleşmiş aşkların gölgesinde saklambaç oynayan çocukluğum! Kim bilir belki de hala çocuktum. Dokunmayın bana! Ben korkmuştum. Yada korkutulmuştum...