Keyifli ya da hoş bir şeyler okumak isteyenlere önereceğim bir kitap değil bu. Adı üstünde cenaze anlatımı var ve 1944te Fransa da geçiyor, savaş döneminde. Betimlemeler bolca var ve yazarın dili sade değildir yazımı açık sözlü. Kişilerin hayatı da pek mutlu değil böyle olunca mutsuzluk ve yas havası genel olarak kitaba hakim. Bazı olaylar çok akılda kalıcıydı ve o kısımlar aktı gitti. Ara vererek okudum lakin başka kitaba geçme isteğim hiç olmadı. Doğru ruh halinde olmak gerektiğini düşünüyorum çünkü ben de pek neşeli günlerimde değildim. Eğlenceli bir şeyler okumak istesem yarıda bırakırdım.
İlk bölümde mücadale ettim ama 200lerden sonra ara vermeden okudum. O kadar akıcı hale geldi üstelik iki şüpheli üzerinden bu kadar merak ettirerek yazabilmek iyi yazarlıktır. Polisiye ögelerin yanında psikolojik detaylar da eklenince çok keyifli bir okuma oldu. Kitabın adının da çok uygun olduğunu düşünüyorum.
Geçmişte olan bir olayım çözümlemesiydi, bu yüzden kitabın adı hatırlamakta ilgili ve çok uygun olmuş. Gerçekten öyle bir atasözü var mı kafama takılmıştı ama. Yine de yazar oliver karakterini seviyorum. Kitap tatmin ediciydi hiç sıkılmadan okudum ama tahmin edilebilirdi. Buna rağmen akıcı olması bir başarı. Bir iki ufak noktayı çözememiştim.
Uzun zamandır bilimkurgu okumamış halimle sevdiğim bir kitap oldu. Ana hikaye dört bölümde anlatılıp bitiyor ve kitabın geri kalanı iki makale ve bir söyleşi. Yalın bir yazı dili var ve yazar anlatmak istediğini vurucu bir cümleyle kafana yerleştiriyor. Özelleştirilecek hapishaneler hiç uçuk bir düşünce gibi görünmüyor günümüzde. Ya da orada olanların kimsenin umrunda olmayacağı. Daha sonraki makalelerde de yazarın gelecek tasviri, nasıl bir dünya hayal ettiği ve yeni tabular adının nereden geldiğini anlıyoruz. Çok yerinde bir isim olmuş. Söyleşi kısmı da üzerine düşünecek şeyler verdi ve yazarın diğer kitaplarının da dilimize çevrilmiş olmasını istedim.
Yeni TabularJohn Shirley · Ayrıntı Yayınları · 201851 okunma
Kitabı adından dolayı satın almış olduğumu sanıyorum. Ve bunda yanılmamışım çünkü öykülerin temasına çok uygun bir isim seçimi ve kalbimden vuruldum. Değişik şeylerden kırık bireylerin hayatından kısa kesitler şeklinde. Kısa öyküler yerine duyguları anlatan uzun yazılar daha çok hissettiriyor bana o yüzden öyküler baya hüzünlü olmasına rağmen duyguyu yakaladığımda öykü bitmiş oluyor. Yani iyi bir yazar kitabı okurken çekildim baya ama ben öykü sevmediğimden tekrar okur muyum bilmiyorum.