İbn Sina, aşkı, insanın karşı cinsten birinin yüz çizgilerini,el kol devinimlerini ve davranışlarını durup durup düşünmekten doğan sürekli bir hüzün düşüncesi olarak tanımlıyordu : Bir hastalık olarak doğmuyordu, ama doyurulmazsa bir saplantıya dönüşüyordu.