“İşte tezat bu; başkası için görünür olanın aslında görünür olmaması, bir bakıma ilk defa başkası sayesinde görünür olması. Mantıksal bakımdan bir hata yok; ve mantıksal düşünmekten anlayan bir kişi bundan rahatsızlık değil, memnuniyet duyar. Oysa mantıksız düşünen kişi, başkası için varlığı sonlu anlamda tasavvur eder, tıpkı insanın herhangi bir şeyden kasıtla "Bu tam benim için" demesi gibi.”