Farklı şehirlerden farklı otobusler bizi alıp buluşturdu bir sahil kasabasında.. İnsanlar birbirini seviyor aşık oluyorlar, ben bu duygularımı hâla var olup olmadığını anlayabilmek için geldim. Meğer özlem aşırıya kaçınca tıpkı bir zar gibi kaplıyormuş sevgi duygusunun etrafını. Ona sarılınca anladım sevgi denen şeyin alev topu gibi etrafındakini yakıverdiğini, o an ikimiz de yanıverdik...
Belki de en korkunç şiddet buydu: durmak. İnsan kaçarken başkasının, dururken kendi kanında boğulur. İnsanın kendine biçtiği cezadan daha acı dolu olanı yoktur.