Durmadan biriktirmek istiyoruz. Yiyemiyeceğimiz kadar erzak, giyemiyeceğimiz kadar kıyafet, kullanamıyacağımız kadar eşya, oturamıyacağımız kadar ev.. Gözlerimiz midelerimizden, arzularımız ihtiyaçlarımızdan daha büyük. Bazen insan ömründen daha çok borç biriktirir, bazen de elinde olan ama fark etmediği nimetleri hoyratça harcar durur. Sofraya koyabildiğimiz bir bardak çayın; zeytinin, ekmeğe ulaşabilmenin bir zenginlik olduğunu ne zmn fark edeceğiz ?