Emine Demirbaş
@Dmrbsemine
Öğrenci
49 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bugünün toplumunda giderek artan hayal kırıklığının esas sorumlusu yükseltilmiş fantaziler değil, bilakis daha yüksek beklentilerdir...
Kapitalizm çıplak yaşamı mutlaklaştırır. İyi yaşam onun telos'u değildir. Biriktirme ve büyüme zorlaması tam da, mutlak bir kayıp olarak görülen ölüme karşıdır. Aristoteles için saf sermaye edinimi, iyi yaşamı değil sadece çıplak yaşamı dert edindiği için alçaktır: "Buna göre bazı insanlar bunu ev idaresinin ödevi olarak görür ve devamında kişinin ya elindeki serveti koruması ya da sınırsızca çoğaltması gerektiği görüşünü savunurlar. Bu düşüncenin temelinde gayretle yaşama çabası vardır, iyi bir yaşam sürdürme çabası değil."
Çalışma ve çıplak yaşam birbiriyle yakından ilişkilidir. Ölümün negatifliğine verilen tepkilerdir ikisi de. Çıplak yaşamın savunu su bugün iyice şiddetlenerek sağlığın mutlaklaştırılması ve fetişleştirilmesine dönüşüyor. Modem köle sağlığı bağımsızlığa ve özgürlüğe tercih eder. Nietzsche'nin sağlığın kendi başına bir mutlak değeri temsil ettiği "son insan"ına benzemektedir bu haliyle. Bir "büyük tanrıça" mertebesine yükseltilir: "Sağlığa hür met edilir. 'Mutluluğu icat ettik' der son insanlar ve göz kırparlar."8 Çıplak yaşamın kutsandığı yerde, teoloji terapiye boyun eğecektir. Ya da, terapi teolojikleşir. Çıplak yaşamın performans kataloğunda ölüme yer yoktur. Ama kişi köle kaldığı ve çıplak yaşama dört elle sarıldığı sürece, efendiye tabi kalmaya devam eder: "Oysa, bir hırsız gibi sinsice yaklaşan - ama yine de bir efendi gibi gelen o sırıtan ölümünüzden hem mücadele edenler hem muzafferler eşit derecede nefret eder."
Okur Takip Önerileri
Günümüzde aşk bir haz formülüne dönüştürülerek pozitif l eştiriliyor. Her şeyden önce hoş duygular uyandırması bekleniyor. O artık bir olay örgüsü, bir anlatı, bir drama değil, herhangi bir sonuca yol açmayan bir coşku ve uyarım sadece. Yaralanmanın, aniden gelişin veya düşüşün negatifliğinden bağımsız. Aşka düşmek fazlasıyla negatif sayılıyor. Oysa aşk tam da bu negatiflikten oluşur: "Aşk bir imkan değildir, bizim inisiyatifimize bağlı değildir, bir temeli yoktur, bize aniden gelir ve bizi incitir."8 Her şeyin mümkün olduğu, her şeyin inisiyatif ve projeden ibaret olduğu, Becerebilme'nin egemenliğindeki başarı toplumunda ise incinme ve tutku olarak aşka geçit yoktur.
BAŞARI TOPLUMU yasaklar getiren ve -meli /-malı 'yı uygulayan disiplin toplumunun aksine, becerebilmek anlamına gelen -ebi lir /-abilir yardımcı fi ilinin egemenliği altındadır. Üretkenliğin belirli bir anından itibaren, -meli/-malı hızla sınırına dayanmış tır. Üretkenliğin artırılması için -ebilir /-abilir ile ikame edilmiş tir. Motivasyon, inisiyatif ve proje çağrısı, sömürü açısından kır bağaçlardan ve emirlerden çok daha verimlidir. Kendi kendinin girişimcisi olan performans öznesi, emir veren ve sömüren bir baş kasına tabi olmadığı ölçüde özgürdür ama gerçekten özgür değildir, çünkü artık kendi iradesiyle kendi kendini sömürmektedir.
Sömüren sömürülendir. Kişi aynı anda hem faildir hem kurban.
Kendi kendini sömürü başkasının sömürüsünden çok daha verimlidir, çünkü bir özgürlük duygusu eşliğinde iş görür. Bu saye de, tahakkümsüz sömürü mümkün olur.
Başkayı başkalığı içinde tanıma ve bu başkalığı teslim etme becerisi yoktur. Sadece kendini bir şekilde yeniden tanıyabildiği yerlerde anlam vardır. Her yerde ken di gölgesinin peşinde bata çıka ilerler ve nihayetinde boğulur.
Depresyon narsisist bir hastalıktır. Depresyona yol açan şey, aşın abartılı, hastalıklı bir şekilde çarpıtılmış bir "kendini ref e rans al ma"dır. Narsisist-depresif özne kendinden bitap düşmüş, yıpran mıştır. Dünyasız kalmış, Başka tarafından terk edilmiştir. Eros ve depresyon birbirlerinin karşıtıdır
Yalnızca düşünme ve hissetmeyi değil, edimde bulunmayı da insanın kişilik yapısı belirler.
Günümüzdeki kültürel ve siyasal bunalım, aşırı ölçüde bir bi reyselliğin var olduğu olgusunun değil, bireysellik sandığımız şeyin boş bir kabuk haline gelmesinin sonucudur. Özgürlüğün zaferi, yalnız ve yalnız demokrasinin, yeni bir toplum geliştirmesiyle mümkündür:
bu toplumda, kültürün amacı ve ereği, bireyin oluşması, gelişmesi ve mutluluğu olmalıdır: bu toplumda yaşamdaki başarıyı ya da herhangi bir şeyi haklı çıkarmak için nedenlere gereksinim olmamalıdır: birey ister devlet olsun ister ekonomik çark, kendisi dışında hiçbir güç ya da yetke tarafından saptırılmamak, kullanılmamalı, bunlara boyun eğmek durumunda bırakılmamalıdır;
Bu kitapta, özgürlüğün çağdaş insan için iki yönlü anlam taşıdığı, insanın, geleneksel yetkelerden kurtulup özgürleşerek bir “birey” ha line geldiği, ama aynı zamanda, soyutlanmış, güçsüz, kendisinin dışındaki amaçların bir aracı, kendisine ve başkalarına yabancılaşmış duruma geldiği, üstelik bu durumun kendi benliğini hiçe saydığı, onu zayıflattığı ve ürküttüğü, bireyi, yeni türden bağlılıklara boyun eğ meye hazır hale getirdiği savunulmaktadır. Öte yanda olumlu özgür lük. bireyin gizilgüçlerinin tam olarak gerçekleştirilmesi ve bunun yanı sıra etkin ve kendiliğinden yaşama yetisinin yaşama geçiril mesiyle özdeştir.
Her ne kadar iktidarın asıl zevkini "liderler" çıkarsa da, kitleler de sadistçe doyumdan yoksun bırakılmamışlardır. Almanya’daki, ve daha sonra zayıf ya da kokuşmakta olan diye tanımlanan uluslardaki siyasal ve aksal azınlıklar, kitleleri besleyen sadizmin nesnesi oldular. Hitler ile bürokrasisi, Alman kitleleri üzerindeki yetke ve güçlerinin tadını çıkarırken, bu kitlelere de başka uluslar üzerinde yetke sahibi olma ve dünyaya egemen olma tutkusuyla gi- lülünmeleri öğretildi.
Kimi zaman, yönetilmenin, kitlelerin arzu ettiği şeyin ta kendisi olduğu vurgulanılarak, bu arzu daha az saygısız biçimlerde dile getirilmektedir.
Nüfusun büyük çoğunluğu, genel olarak tekelci kapitalizmin tipik sonucu olarak kabul edilen bireysel önemsizlik ve güçsüzlük duygusunun altında eziliyordu.
Çağdaş toplumda bireyin robotlaşması, ortalama bireyin çaresizliğini ve güvensizliğini artırmıştır.
En kapalı kültürlerde bile insanlar kendilerini özgür ve evrensele açık olduklarına inanırlar...
