G Deniz
@Dojeh
İnsan ne ise o olmayı reddeden tek yaratıktır.
Diyarbakır
1351 okur puanı
Temmuz 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Derken garip bir düşünceyle çarpıldım. Adam ölmüş. Bir hayalet, onun gibilerin hepsi ölüydü.Etraftaki bir çok insanın ölmüş olduğu o anda kafama dank etti. Bir insanın kalbi durunca -daha önce değil- öldüğünü söyleriz. Bana biraz keyfi geliyor bu. Sonuçta vücudun bazı kısımları çalışmaya devam ediyor; mesela saçlar, tüyler daha yıllarca uzuyor. Belki insan asıl beyni durunca ölüyor, yeni bir düşünceyi idrak etme gücünü yitirince..
asıl önemli olan savaş değil, savaştan sonrası. içine batacağımız dünya, nefret dünyası, slogan dünyası. paramiliter üniformalar, dikenli teller, kauçuk coplar. ampüllerin gece gündüz yandığı gizli hücreler, sizi uykunuzda izleyen dedektifler.
geçit törenleri, üstünde devasa yüzlerin olduğu posterler ve sağır olana, ona sahiden taptıklarına inanana kadar lider'e tezahürat yapan milyonlarca kişilik kalabalıklar... ama bu arada, içten içe ondan kusacak kadar nefret ediyorlar.
Okur Takip Önerileri
İnsan bir şeyin farkına vardığında gizemli bir biçimde bunu başka farkındalıklar da izliyor; dünyevi bir acının tek bir biçimini bile gerçekten içinde duyumsayabilen biri, edindiği bu gizemli bilgi sayesinde, kendisine en yabancı ve görünüşte en anlamsız acıları bile anlamaya başlıyordu.
Başkası yapamıyor diye bir zevkten vazgeçmenin, başka biri mutsuz olduğu için bir mutluluğu kendine yasaklamanın bir anlamı olmadığını biliyordum. Güldüğümüz, budalaca şakalaştığımız her saniyede birilerinin yatağında kıvranıp öldüğünü, binlerce pencerenin gerisinde yoksulluğun kol gezdiğini, insanların açlıktan öldüğünü, hastanelerin, taşocaklarının, kömür madenlerinin olduğunu, fabrikalarda, bürolarda, hapishanelerde sayısız insanın angarya olarak çalışmak zorunda kaldığını; başka birinin acı çektiğini hissetmenin o kişinin acısına bir faydası olmayacağını biliyordum. Yeryüzündeki acı ve felaketleri yalnızca düşünmenin bile, geceleri insanın uykusunun kaçması ve dudaklardaki gülümsemenin kaybolup gitmesi için yeterli olacağının bilincindeydim
Sayfa 51
