Laldı bu kədərim ağlamır, gülmür,
Dərd verir, verdiyi dərd nədi bilmir,
Niyə gecələrin səhəri gəlmir?! –
Alın bu kədərin əlindən məni...
Çünki biliyorum ki, ne zaman biri nasıl unutulur diye hatırlasam, kendimden başlıyorum..
Her omuz başını yaslayacağın kadar yüksekte değildir..
Okur Takip Önerileri
Aşk ütülü bir gömlektir.
Başkalarıyla kırıştırmadığın sürece..
Beni bu güzel havalar mahvetti,
Böyle havada istifa ettim
Evkaftaki memuriyetimden.
Tütüne böyle havada alıştım,
Böyle havada aşık oldum;
Eve ekmekle tuz götürmeyi
Böyle havalarda unuttum;
Şiir yazma hastalığım
Hep böyle havalarda nüksetti;
Beni bu güzel havalar mahvetti.
Heydərbaba, yolum sənnən gəc oldu,
Ömrüm keçdi, gələmmədim, gec oldu,
Heç bilmədim gözəllərin nec oldu,
Bilməz idim döngələr var, dönüm var,
İtginlik var, ayrılıq var, ölüm var.
Sen
yürümelisin,
yeni doğan çocuğun
gözlerine bakarak...
Sen
yürümelisin,
beni bırakarak...
Kadın sustu.
SARILDILAR
Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...
-Ama sen hep huzurlusun
-Değilim, her an hep huzurlu olamam.Bazen mutsuzum, bazen gergin, bazen huzursuzum. Hepsinin hayatın bir parçası olduğunu kabul ediyorum sadece.Bunu kabul ettiğim an çok yaralanmıyorum..
Onun həyatla, kimsəylə dava etməyən, hadisələrə ilişib bədbəxt olmayan, hər zaman saf qala bilən və səmimi görünən halına içimdə qibtə edirdim..
Bir hocam bana: “ Zekânı mirasyedi gibi harcıyorsun!” demişti. Doğru.. Zekâmı har vurup harman savurdum ve nihayet iflas ettim..
ve güzel yolların kestirmesi yoktur..
Sonra bakışlarımı Cade’inkilerden ayırdım və kolumu kurtardım. En sonunda “Hayır” dedim. İnsanın kendi kalbini kırması mümkünse, ben o anda kendi kalbimi kırmıştım. “Hayır, bu adamı tanımıyorum”.
