Meğerse sevgisiz her kadının kaderiymiş şıpsevdi bir erkeğin kucağına düşmek
yerinde duramayan, kıpır kıpır, yaratıcı bir ruhu vardı.
Günlerdir kendime sorduğum soru da bu – sadece seninle değil, herkesle ilgili. Anlayacağın varsa ben değişmedim; ama birden kıymete binmem sürekli bu konuda kendi şüphelerimi gidermeye zorluyor beni. Kemiklerimin üzerindeki etler aynı, yine eskisi gibi ellerimde ve ayaklarımda onar parmağım var. Ben aynı insanım. Yeni bir güce sahip değilim, yeni bir beceri geliştirmedim. Beynim aynı beyin. Edebiyat ya da felsefe üzerine tek bir yeni genelleme yapmışlığım bile yok. Beni kimselerin istemediği zaman kişilik olarak ne ölçüde bir değere sahipsem şimdi de aynı değerde bir insanım. Beni şaşırtan şey, insanların beni şimdi istemeleri. Beni ben olduğum için istemediklerine şüphe yok; zira ben, o eskiden istemedikleri insanla aynı kişiyim.
Yaşama fazlasıyla tutku duymaktan, Umuttan ve korkudan azade olmuş, Kısacık bir minnettarlık hissiyle şükran duyarız Hangi tanrıya olursa olsun Hiçbir yaşam ilelebet sürmediği için; Ölüler bir daha asla dirilmediği için; En yorgun nehir bile, Denizin güvenli sinesine kavuşacağı için.,
Reader Follow Recommendations
İster yergi ister övgü olsun, bu bir şans meselesiydi.
Kesinkes emin olduğu bir şey vardı: “Gelip Geçici”, yazdığı bütün her şeyden çok daha iyiydi. O, yüzyılların şiiriydi. O halde kalabalıkların kendisine gösterdiği hürmet gerçekten de talihsizdi, zira aynı kalabalık “Gelip Geçici”yi yerin dibine batırmıştı. Martin kendini tatmin olmuş hissederek derin derin iç geçirdi.
ama insan ruhuyla oynamanın ters bir şey olduğunu asla idrak edememişti. Martin’e olan ilgisi arttıkça onun yaşamını yeniden şekillendirmek Ruth için bir tutku halini aldı.