Yirmi yaşının tecrübesiyle, talihini suçluyordu
çünkü mutluluğun ilk koşulunun içimizde olduğunu bilmeyerek, hayattan tüm bu mutlulukları kendisine sunmasını istiyordu.
Sayfa 27Kitabı okudu
Ben bir küçük kızım, ben bir deli kızım,
Siz beni ne anlarsınız siz!
Sayfa 44Kitabı okudu
Bir gün gözlerimin ta içine bak:
Anlarsın ölüler niçin yaşarmış.
Sayfa 26Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Monna Rosa, seni görmemeliyim.
Bir bakışın ölmem için yetecek;
Anla Monna Rosa, ben öteliyim...
Sayfa 24Kitabı okudu
İyi ki bilmiyor kalabalıklar
Yağmura bakmayı cam arkasından,
İnsandan insana şükür ki fark var;
- Birine cennetse, birine zindan -
İyi ki bilmiyor kalabalıklar.
Sayfa 17Kitabı okudu
Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum…
Sayfa 16Kitabı okudu
İnsanoğlu böyleydi işte, cevabını bulamadığı, anlamlandıramadığı korkularını veya öfkesini, en yakınındaki, kendince şartlarını uygun bulduğu ne varsa, ona yüklemek için hep bir köşede beklerdi.
Sayfa 114Kitabı okudu
Her birimiz kendi içimizde ayrı birer koyu karanlık kuyuyduk ve her birimiz yine kendi içimizde, ne kadar inkar etsek de ayrı bir grilik taşıyorduk.
Sayfa 34Kitabı okudu
Memoria praeteritorum bonorum* - çok üzüntü vermeli.
Sayfa 121 - Geçmiş günlerin güzel anıları*Kitabı okudu
Hepimiz deli doğarız. Bazılarımız hep öyle kalır.
Sayfa 112Kitabı okudu
Zaten aklımız koyu gecelerin karanlıklarında dolaşmaz mı hep?
Sayfa 112Kitabı okudu
Hep bir şeyler buluruz değil mi Didi? Bize var olduğumuzu hissettirecek bir şeyler buluruz.
Sayfa 96Kitabı okudu
V: Gerçekten her şey anlamsızlaşıyor.
E: Henüz yeterince değil.
Sayfa 95Kitabı okudu
İşte ben böyleyim. Ya hemen unutuveriyorum ya da asla unutmuyorum.
Sayfa 83Kitabı okudu
V: Ben seni hiç terk ettim mi?
E: Gitmeme izin verdin.
Sayfa 79Kitabı okudu