Neden hayat bu kadar acımasız ve kötü diye sürekli düşündüğüm hayatın gerçeklerinin yüzüme tokat gibi çarpan iki üç gün etkisinden çıkamadığım bı kitaptı... Umutun ne kadar önemli olduğunu burda bir kez daha anladım insan hayalleriyle yaşarmış gerçekten. O umutla insan hergunn yaşama biraz daha baglanir umut bittiğinde ise yaşayan bir ölü olur tıpkı crooks gibi . Zaman zman George'a çok kızıyorum ama sonra yatisiyorum ona da hak veriyorum ama lennie'ye asla kızamıyorum hemde asla ama soruyorum sürekli neden sürekli birileri acı çekmek zorunda neden hayat hep saf ve iyi kişilere acı çektirir hemde hiçbir suçu yokken sadece yumuşak şeyleri okşamayi severdi lennie başka ne suçu vardı ki . Kızıyorum çok kızıyorum hayatın gerçekten de böyle olmasına neden böyleydi hayat neden . Belkide sorgulamamak gerekiyor ama zihnimdeki düşünceleri durduramıyorum...
