Ne kadar yürürsem yürüyeyim arkamda bıraktığım yol kadar güçlü henüz yürümediğim yol kadar zayıfım bu nedenle,Her kötülüğe inat gülüşüm hiç eksik olmayacak..
Ne kadar küçük şeyler için ağlardık.Bir tutam saç, bir oyuncak araba, bir bebek. Şimdi büyüdük çok büyük olaylar bile ağlatmıyor bizi. Ölümler, iflaslar savaşlar. Şimdi dahamı güçlüyüz, yoksa dahamı alışkan?? Hayatı öğrenmek alışmakmı aceba???
Aşk acısı neden insana çok ağır gelir?
İlginç tarafıda neden çektiğin acıyı içinde yaşatmaktan zevk alıyormuş gibi devamlı yaşadığın kötü anıları yansıtacak müzik seçimleri yapılıyor?
İYİ GECELER ^^
Kutsal olan hakikat değil, kişinin ''kendi hakikati'' için çıktığı arayıştır. Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi?
Nietzsche Ağladığında
Sevgilim, yaş kemâlini buldu. Bana öyle gelir ki belki bin yıllık birömrün macerası geçti başımızdan. Ama biz hâlâ güneşin altında el ele yalınayak koşan hayran gözlü çoçuklarız.