“Görenin yalnızlıktan şikayete hakkı yoktur: Mevsimler, renkler, çiçekler, şehrin bütün kadınları, bütün çocuklar gören içindir.”
“Görmeyen bir insan bozuk bir ampul gibi manasız; bıraktığınız yerde kalan bir paket; içinde eski hatıralar için arada bir karıştırılmaya lâyık… Çocukken oynadığımız bir taşbebek gibi, atmaya kıyamadığımız acayip bir külçe.”
Sayfa 11