"Düşseydim üzülür müydün?" dedi çatının kenarına, yanıma kurulurken.
"Hayır." dedim düz bir sesle. "Üzülmezdim."
"Ben üzülürdüm."
"Eğer düşseydin ölürdün, üzülmek gibi bir şansın olmazdı."
Başını sallayarak güldü ve gözlerini kapattı. "Üzülürdüm." dedi mırıldanarak. "Yani sen düşseydin."
(Alıntı satranç kitabından değildir.)