Ve kucağında çocuğuyla bir kadın konuştu, bize çocuklardan bahset !
Şöyle dedi:
Evlatlarınız sizin evlatlarınız değil !
Hayatın kendine duyduğu arzunun meyveleri onlar !
Sizle geldiler dünyaya fakat sizden gelmediler,
Sizinle olsalar bile size ait değiller !
Sevgi verebilirsiniz onlara ama fikirlerinizi değil,
Kendi fikirleri vardır zira.
Söz geçirebilirsiniz bedenlerine ama ruhlarına değil.
Yarının hanesinde yaşar çünkü ruhları, rüyanızda dahi göremezsiniz orayı.
Onlar gibi olmayı çok isteyebilirsiniz fakat sizin gibi olmaları için uğraşmayın !
Ya nedir aşkla çalışmak ?
Kalbinizden gelen ilmeklerle örmektir bir giysiyi, çok sevdiğiniz biri giyecekmiş gibi.
Şefkatle inşa etmek bir evi, içinde çok sevdiğiniz biri yaşayacakmış gibi.
Nezaketle ekip çoşkuyla hasat etmek tohumları, çok sevdiğiniz biri yiyecekmiş gibi meyvesini.
Yaptığınız her şeye kendi ruhunuzdan bir soluk katabilmek,
Ve bütün o kutlu ölülerin orda , sizi seyretmekte olduğunu unutmamak.
Derim ki ben, hayat yalnızca hevesin yokluğunda karanlıktır.
Kör olur bütün hevesler bilginin yokluğunda.
Her bilgi boşunadır içinde çalışmak yoksa.
Çalışmaksa hiçbir işe yaramaz içinde aşk olmadığında;
Ve aşkla çalıştığında bağ kurarsın kendinle benliğin arasında, birbirleri arasında ve Tanrı ile bir bağ.
Reader Follow Recommendations
Tanrı kalbimde dememelisiniz âşık olunca, Ben Tanrı'nın kalbindeyim demelisiniz onun yerine.
Ve asla düşünmeyin aşkın yolunu çizebileceğinizi, kıymetli bulursa eğer o sizin rotanızı çizer.
Konuşmak ve muhabbet aynı şey değildir benim için. Konuşmak, kelimelerin sese kavuşmuş halidir sadece. Muhabbetse kelimelerin gönle ulaşmasıdır...
