Her okuduğumda aynı heyecanla sayfaları çeviriyorum. Çoğu kez Ömer'i suçlayamıyorum bile ama içten içe de Macide için üzülüyorum. Sanırım en çok aklımda yer eden sahne Ömer'in çorap çalması... Bedri kadar güzel seven ve "içimizdeki şeytana" fırsat vermeyen insanlar olsun hayatımızda. Herkes okumalı, çevresine okutmalı çok değerli bir eser. Herkesin mutlaka kendisinden bir şeyler bulacağına eminim.