Hayatımız kendi çelişkilerimizin içinde eriyip gidiyor. İstediğimiz ve istemediğimiz şeyler birbirine o denli karışmış ki ne istediğimizi biz bile bilemiyoruz. Ama başkalarının anlamasını bekliyoruz.
Birisi tarafından sevilmek istiyoruz ama bunaltmamayı da...
Yalnız olmayı istemiyoruz ama birisine bağlanmayı da…
Para kazanmayı istiyoruz ama saatlerce çalışmamayı da...
Çocuklarımız olsun istiyoruz ama ağlamadan büyümelerini de…
Zayıf kalmak istiyoruz ama durup dinlenmeden yemeyi de...
Sevdiğimiz kadın veya erkek sadece bizim olsun istiyoruz, biz başka pek çok şeyin peşini bırakmamışken de...
Çok şey bilmek istiyoruz ama hiç araştırmadan, okumadan, emek harcamadan, odaklanmadan, dinlemeden...
İstediğimiz hiçbir şeyi diğerinin de isteyebileceğini aklımıza getirmeden yaşamak, yaşamak ve yaşamak istiyoruz. Ve binlerce çelişkinin içinde, yaşarken kaybediyoruz hayatlarımızı
