Beni dünya nasıl görecek,bunu bilemem..Fakat ben kendimi,kocaman bir gerçekler okyanusu önünde keşfedilmemiş dururken,kıyıda kendimi oyalayan ve kâh dahayumuşak bir taş,kâh daha güzel bir deniz kabuğu bulan bir çocukgibi görüyorum.
Görünmeyen şeyler karşısında cehalet ve kuruntudan doğan korku, insanın kendisinde olunca din, başkasında olunca batıl-itikat adı verilen duygunun tohumunu oluşturur.