sevmek sevildiğini bile farketmeden
yaklaştıkça ölüm soğuk bir yağmur gibi
sevmek zehir zemberek ve yürekten
gecikerek de olsa vuruşur gibi
sevmek için geç ölmek için erken
Sisler Bulvarı'nda öleceğim
Sol kasığımdan vuracaklar
Bulvar durağında düşeceğim
Gözlüklerim kırılacaklar
Sen rüyasını göreceksin
Çığlık çığlığa uyanacaksın
Sabah kapını çalacaklar
Elinden tutup getirecekler
Beni görünce taş kesileceksin
Ağlamayacaksın! ağlamayacaksın
Baştan aşağı sevgiyle doluşum yerini nefret bile etmeyişime bıraktı.Bu gerçekle uyuyabildin mi? Seni seviyo olduğum zamanlar bu gerçek yastığımı delip, beynimi kemiriyodu şimdi saçımı okşuyo.Yazık.. Hiçbir şey kalıcı değilmiş. Gerçekler aynaya bakamayacak kadar buruk bırakırmış. Ben de senden gidermişim
Okur Takip Önerileri
Bilgeliğin başladığına dair ilk belirti ölme isteğidir.
Çevresine bakındı. Yoktu. Oturma odasını da aradı. Orada da yoktu. Bunca lüzumsuz eşya vardı da, neden en gereken, bir sigara küllüğü yoktu. Kadınlar da böyleydi. Dünyada gereğinden çok kadın vardı ama, yalnız bir teki yoktu.
Normal bir insan değil. Korkmuyor musun ondan?
-Hayır,seviyorum. Normal insanlardan korkarım ben.
Rahatsınız.
Hem ne kolay rahatlıyorsunuz.
İçinizde boşluklar da yok.
Neden ben de sizin gibi olamıyorum?
Bir ben miyim düşünen?
Bir ben miyim yalnız?
Bayan Maudie sallanmayı bıraktı, sesi sertleşti:"Sen bunu anlamayacak kadar küçüksün,” dedi, “ama bazen bir adamın elindeki incil... babanın elindeki viski şişesinden daha tehlikeli olabilir.”
Bu yeşil, sarı, lacivert bayrak sizin bayrağınız. Komşu kabilenin bayrağı aynı renkte, aynı şekilde fakat üzerinde dokuz yıldız var.
Onun için mi boğazlaşıyorsunuz? Kavgadan evvel evlerinde yemek yediğin, başı sana dokunduğu zaman yaşadığını hissettiğin çocuğu bu dokuz yıldız için mi öldüreceksin?
Anlaşıldı, ben bayrakları değil, insanları seviyorum.
Seni, anlatabilmek seni. İyi çocuklara, kahramanlara. Seni anlatabilmek seni, Namussuza, halden bilmeze, Kahpe yalana.
“Bilhassa tahammül edemediğim bir şey, kadının erkek karşısında her zaman pasif kalmaya mecbur oluşu… Neden? Niçin daima biz kaçacağız ve siz kovalayacaksınız?.. Niçin daima biz teslim olacağız ve siz teslim alacaksınız? Niçin sizin yalvarışlarınızda bile bir tahakküm, bizim reddedişlerimizde bile bir aciz bulunacak? Çocukluğumdan beri buna daima isyan ettim, bunu asla kabul edemedim.”
Sayfa 95
Harry Potter ve Lanetli ÇocukJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 20169,6bin okunma
Bir kitap okudu
"Hiç" dedim, "seni öyle bir affederim ki, utancından ölürsün."
1000Kitap'a katıldı.