Kendi derdim için “en korkuncu” dedim. Çünkü başkalarının şikâyetini işitemediğimiz için kendi ıstırabımızı daima her ıstırabın fevkinde görürüz ki bu da ruhlar arasındaki ebedi ayrılığın bir başka neticesidir.
Nahif, hassas, çekingen bir çocuktun. Bunlardan başka, mahzun ve yalnızdın. Bu yaradılışta, bu vaziyette bir kimsenin insan cemiyetleri içinde hali haraptır...