Yoksa kim dayanabilir zamanın kırbacına, zorbanın kahrına
Qürurunun çiğnenmesine, sevgisinin kepaze edilmesine
Kanunların bu kadar yavaş, yüzsüzlüyün bu kadar çabuk yürümesine.
Kötülere kul olmasına iyi insanın
Bir bıçak saplayıp göğsüne kurtulmak varken,
Kim ister bütün bunlara katlanmak
Ağır bir hayatın altında inleyip terlemek
Ölümden sonrakı bir şeyden korkmasa
Kimsenin gidibde dönmediği bilinmez dünya ürkütmese yüreğini
Bilmediğimiz belalara atilmaktansa çekdiklerine razı etmese insanları
Bilinç böyle korkak ediyor her kesi
Düşüncenin soluk ışığı bulandırıyor
Yürekten gelenin doğal rengini
Ve nice büyük, yiğitçe atılışlar,
Yollarını deyişdirib bu yüzden
Bir iş, bir eylem olma gücünü yitiriyorlar...
"İnsanları,kendi cinslerinden biri üzerinde kudret ve salahiyetlerini denemek kadar tatlı sarhoş eden ne vardır?
Hele bunu yapmak fırsatı, birtakım ince hesaplar dolayısıyla,ancak muayyen bazı kimselere karşı kendini gösterirse..."
"Hayatımda hiç bu kadar mesut olduğumu, içimin bu kadar genişlediğini hatırlamıyordum. Bir insanın diğer bir insanı,hemen hemen hiçbir şey yapmadan,bu kadar mesut etmesi nasıl mümkün olmuyordu?"