"Garip kaderime
gülümsedim; aynaya bakarak tabii. Tatlı bir gülümseme. Eski
neşemi kaybetmediğimi göstermek için. Sonra durgunlaştım.
Neden? Unuttum. Dur, hayır; unutmadım. Yalnız kaldıkça, yalnız
kalmaktan korktukça... Aynadan uzaklaştım; fakat, biliyordum,
böyle bir düşünceydi. "
Sayfa 33