Medeni bir insan olmanın ve iki cihanda da mutluluğa ermenin tek yolu, iman edip salih iş yapmak; insanlara daima hakkı ve sabri tavsiye etmekten geçer.
Nasıl ki altını toz topraktan ve diğer madenlerden ayırıp saflaştırmak için ateşin içine sokmak gerekiyorsa, aynı şekilde kalbi de saflaştırmak ve takvanın yerleşebileceği uygun bir ortam haline getirmek için sınamak gerekmektedir.
Buğdaydan un yaparken, kabukları (kepeği) eleyerek atmak ve sadece ağır ölü nişastayı un olarak kullanmak cahillikten başka bir şey değildir. Peygamberimiz(sav) buna asla izin vermezdi. Sehl İbni Sa’d: “ Resulullah’ın vefatına kadar, ne beyaz ekmek, ne de elek gördüm” demiştir.
Geniz eti, bademcik, apandist, safra kesesi, rahim gibi organların ameliyatla alınıp atılması çağdaş tıbbın bir cinayetidir. Buna razı olan insanın ise kendisine emanet edilen bedenine karşı işlediği daha büyük bir cinayettir.