Çeşmenin suyu akıyordu, nehrin suları akıyordu, gün geceye akıyordu, şehirdeki yaşam ölüme akıyordu: âdet böyleydi, zaman ve devran kimseyi beklemezdi;
Öldüğümde çok sevdiğim şu kitabın sayfalarını artık ceviremez olacağım, bu yüzden de ölmeden önce hepsini okumuş olmaya dair nafile bir umut besliyorum.
Kendinize herhangi biri gibi davranılmasına izin verdiğinizde artık çok geçtir, yutulmuş ve sindirilmissinizdir. Bunu önlemek için diğer kişiyi sizin varlığınıza aç bırakmalısınız.