Mutluluk, insanın sevdiği kişiye yakın olmasıdır yalnızca.( Ona hemen sahip olmamız gerekmez.)
Reader Follow Recommendations
Başıyla Dill’i gösterdi: “Olup bitenlere şu oğlanın henüz aklı tam ermiyor, biraz daha büyüsün midesi de bulanmaz, ağlamazda. Belki de her şeyi... doğru bulmasa bile ağlamaz, biraz daha büyüsün yeterki.”
Neye ağlamam, Bay Raymond?
“Bazı insanların hayatlarını bazı insanların hiç düşünmeden cehenneme çevirmesine ağlamazsın. Beyaz insanların, bir an olsun onların da insan olduklarını düşünmeden siyah insanların hayatlarını cehenneme çevirmelerine ağlamazsın.”
“İstediğin kadar saksağanı vur vurabilirsen ama unutma, bülbülü öldürmek günahtır.”
“Bu dünyada her şeyin, herkesin, denizdeki balığın, gökteki kuşun, yerdeki karıncanın, hele hele insanın, hele hele insanın hakkını vereceksin. “
Vay ahmak insan oğlu vay, asıl gülmeyi unutan insanlardır. Şu dünyada dostu, arkadaşı olmayan, bir sıcak elin tadına, bir bakışın güzelliğine artık bundan sonra varamayan, varamayacak olan da insandır. Umutsuz olan, nankör olan insandır. Dünyanın güzelliğini yadsıyan artık salt yaşamanın tadına varamayan insandır, altında yaşadığı göğü, üstünde gezdiği toprağı, akan suları göremeyen insandır. Görkemli doğa ortasında görmeden dolaşan, bakarkör olan insandır.
Aynı gökyüzü farklı merceklerden farklı görünüyor. Böylece ışık evinden son dersimi alıyorum. Sorunları algılama şeklimiz sadece bu sorunları nasıl çerçevelediğimizle değil, aynı zamanda baktığımız mercekle de alakalı. Yargı ya da zarafet merceğinden bakabilir, ‘başarısızlık karşısında’ ne kadar duygusal bedel ödeyeceğimizi bu doğrultuda belirleyebiliriz.
Bakmayı öğrenip yüreğinle yaşadığında dünya bambaşka görünür.
Kırık cam parçaları hükmündeki dünya için hazineler değerindeki din ve ahiretini feda etmek akıl kârı değildir.
Bunlar, O’nun büyüklüğünü düşünmenin verdiği lezzet ve hayretle yaşarlar ve bu alemde yalnız O’nun güzelliğini görür ve O’nun sevgisini duyarlar.