Hani,
Kanadı kırık bir serçe vardı ya;
Şairin gönlünde...
Aldı onu, sardı kanadını.
İyileşti serçe;
Sevgiyle, yüzleşince...
Gün geldi şairin,
Avucunun içindeki serçe;
Seyrederken gökyüzünü,
Uçtu birdenbire!
Kanat çırpıp,
Maviliğe,
Hürriyete!..
Sonrasında da,
En güzel şarkısını söyledi;
Serçe, şairine...
İçten içe, öte öte!..
Başını ardına çevirmeksizin geriye..
Zalim zulm ile...
Aşk ah ile...
Sevgi ilgi ve şevkatle...
Rengini sen seç:
Sırasıyla;
Kara mı,
Al mı,
Ak mı?
Ya da alnının akı ile başlayıp ala, karaya
Sonunda maviye varmak mı?
Hangisi...?